Ο τόμος αποτελεί τη συνέχεια του "Περιγράμματος του μεταβυζαντινού δικαίου", που εκδόθηκε το 2011 και περιλάμβανε τα ελληνικά κείμενα. Ο παρών τόμος περιλαμβάνει τις λατινικές, ιταλικές και γαλλικές νομικές πηγές του λατινοκρατούμενου Ελληνισμού πού έχουν δημοσιευτεί από τον 19ο αιώνα έως το 2007 και αφορούν τις περιοχές εκείνες που, μετά το 1204, πέρασαν κάτω από δυτικές κυριαρχίες. Το δίκαιο των περιοχών αυτών, παρά τις αμφισβητήσεις που έχουν διατυπωθεί στο παρελθόν, εντάσσεται στην έννοια του "μεταβυζαντινού δικαίου", αφού οι περισσότερες από τις περιοχές αυτές δεν επανήλθαν ποτέ στους κόλπους του βυζαντινού κράτους, αλλά παρέμειναν σε δυτική κυριαρχία έως την ενσωμάτωσή τους στην οθωμανική αυτοκρατορία ή αργότερα στο ελληνικό κράτος.

Ως αφετηρία έναρξης της αποδελτίωσης των πηγών που περιλαμβάνει ο τόμος τίθεται το έτος 1204, με εξαίρεση τα πέντε πρώτα έγγραφα που αφορούν τη φραγκική κυριαρχία στην Κύπρο, η οποία ξεκίνησε λίγο νωρίτερα, το 1191. Το χρονολογικό όριο τερματισμού της περιόδου του μεταβυζαντινού δικαίου ποικίλλει για τα εδάφη που εντάσσονται εδώ, αφού η ενσωμάτωσή τους στο νεοελληνικό κράτος έγινε σταδιακά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές που φτάνουν έως και το 1912.